nermal

Własnego szcześcia nie można zbudować na cudzym nieszczęściu. To prawda. A czy mozna się cieszyć chwilą bez względu na okoliczności towarzyszące?? Żeby potem nie żałować czegoś, czego się nie zrobiło, tylko tego co się zrobiło. Ryzykując wiele, mogę stracić jeszcze więcej, ale ile zyskać?? Różowe okulary zachwiały proporcje i myślę, że wiele, ale czy to oby na pewno to prawda... Pakuję się w kłopoty, ale wypiję potem to piwo co nawarzę. Za stara jestem, żeby się zasłaniać nie wiem czym.

Wspólny poranek był cudowny. Oby tak dalej. Nie wiedziałąm, że "Biblio" otwieraja o 10.00 rano. Padło co prawda tak niechciane "Co będzie dalej?". Zgodnie pozostawiliśmy to bez odpowiedzi, ustalając, że dalej to będzie piątek, przepleciony niestety czwartkiem.

Jako zaczęłam cytatem, to i skończę...

"Quid sit futurum cras, fuge quaerere"
Quintus Horatius Flaccus, 65 - 8 p.n.e

Tak, owszem, wyjazd był maksymalnie aktywny, a mi na starość zachciało się tego czego małe dzieci potrafią nauczyć się w 2 godziny, czyli jazdy na dwóch deskach bez trzymanki. Wchodzenie pod górkę znudziło się szybko, więc podjęłam kluczową decyzję: wyciąg. Miły pan złapał dla mnie co trzeba, miedzy nogi wsadziłam sobie sama i co dalej? Dostałam instrukcję: "tylko stać i nic nie kombinować". O dziwo zadziałało, co mnie generalnie zdenerwowało, bo myślałam, że podejmuję się większego wyzwania. Lachamn nie uwierzył, że to może być takie proste i zdołał spaść z wyciągu za każdym podejściem i za każdym razem innym sposobem. Ja spadłam tylko raz, bo nie byłabym sobą gdybym nie wypróbowała swojej teorii, jak się okazało niesłusznej.

Powiedzenie, że jaki pierwszy dzień roku, taka i reszta sprawdza się. Nowy Rok, był aktywny, więc i wczoraj były łyżwy, a dziś basen. Jak tak dalej pójdzie, to będzie ze mnie niezła dupcia. Niech jeszcze tylko zejdą te wszystkie siniaki od przymusowego hamowania.

Jutro rano w perspektywie też jest basen, ale... mam inne plany. Bardziej kameralne, hehe.

Pojawił się mężczyzna w moim życiu. Nie ma imienia na "M". Świetnie się czuję w jego towarzystwie i relacja w drugą stronę jest podobna. Spędziliśmy dziś razem cudowny dzień. Nie sami, ale tylko my wiemy, co się dzieje między nami. Bąbel coś podejrzewa, pewnie niedługo będę mieć rozmowę na ten temat, bo pakujemy się jak na razie w kłopoty. Jest Ona i są razem dwa lata. Jak się okazało znam ją... z drużyny. Ostatni raz widziałysmy się w 7 klasie. Nie chcę rozbijać związku, bo ja tak po prostu nie robię. Obydwoje wiemy, że robimy źle, ale nie potrafię tego powstrzymać. A może nie chcę...

... przyjacielem naszym jest

I barman też i barman też...
Przyjacielem naszym jest...

Donoszę, że wróciłam co krainy ceprów. Ostatnie sześć dni spędziłam w boskiej krainie śniegu, choć chyba bardziej trafnie byłoby powiedzieć w raju, jako że mieliśmy zieloną wiosnę, a od białej zimy dzielił nas kilkuminutowy spacer.

Bez wahania mogę powiedzieć, że to był najlepszy Sylwester i w ogóle cały wyjazd w moim życiu. Szczególnie, że Sylwestra jako takiego obchodziliśmy z różnych względów trzy razy.

Jutro z większością widzimy się znowu. Co by nie było terapii szokowej, bo nie możemy tak nagle zmieniać nawyków i zaburzyć wypracowanego rytmu dnia, jutro z rana łyżwy i browar. Wyprawy na zajęcia nie przewiduję, choć w górach spaliśmy przecież w szkole.  

Najważniejsze, że wyzerowałam licznik, podładowałam akumulatory, a imię Mikołaj już nigdy nie będzie mi się kojarzyło z coca-colo'wym grubasem, tylko najlepszym barmanem pod słońcem. Świat okazał się jeszcze mniejszy niż myślałam.

Dużo by opowiadać. Relację w odcinkach, być może popartą zdjęciami, zamieszczać będę stopniowo. Jakbym się ociągała, ponaglajcie mnie. A film zobaczy wyselekcjonowana grupa odbiorców.

A że z większością z Was nie widziałam się w żaden sposób w Nowym Roku, to pozwolę sobie złożyć życzenia. Nie ja jestem autorką tekstu, ale (podobnie jak wiele rzeczy na wyjeździe) były to najlepsze jakie kiedykolwiek słyszałam. I nie będzie to sms o Beger, który pobił w tym roku rekordy u mnie, bo dostałam go jedynie 17 razy. 

Zatem, życzę wszystkim "Oby drzewa na nasze trumny rosły jak najdłużej."

Nie miała baba problemu, to kupiła szkła kontaktowe... Nie to, żebym się chciała rozstać z moimi okularami, wszak one to ponad połowa mojego uroku. Po prostu opanowanie dwóch nart, dwóch kijków, śniegu wokół, spodni z nadajnikiem na wypadek lawiny (zorientowałam się, że moje spodnie to mają po kupieniu, nie to żebym histeryczką była) i innych pierdół do których nie zdążyłam przywyknąć, a na dodatek nie zgubienie i nie potłuczenie okularów może okazać się trudne.

Że bez spodni czy bez nart jeździć trudno, to pozbywam się chwilowo okularów na rzecz żelowatych cosiów, co nadal nie rozróżniam ich właściwej strony od tej niewłaściwej. Tylko bez komentarzy proszę, że można rozróżnic po literkach, albo że jak soczewka jest po złej stronie, to się wywija. Moja szkła są magiczne i ani literek nie mają, zła strona od dobrej różni się praktycznie niczym, a moja pani doktor powiedziała, że jak nauczę się to odróżniać, to mogę prawie jej miejsce zająć, bo nauczenie sie całej reszty jej fachu nie jest takie trudne.